سیستم گرمایش از کف یا گرمایش تابشی به صورت گسترده در کشورهای اروپایی و آسیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع سیستم در زیر کف ساختمان که معمولاً در زمان ساخت و یا نوسازی انجام می‌شود، کار گذاشته می‌شود. سیستم گرمایش از کف به وسیله گرم کردن کف زمین ساختمان عمل گرمایش را انجام می‌دهد.
برای گرم کردن زمین چندین روش وجود دارد از جمله به وسیلهٔ برق و آب، که روش آب بهترین و با صرف‌ترین آنها می‌باشد. امروزه با استفاده از لوله‌های مدرن چند لایه، سیستم های کنترلر و دیگ‌های بخار با راندمان بالا این امر بسیار آسان تر شده است. در این روش کف زمین به وسیلهٔ لوله پوشانده و روی آن بتن‌ریزی می‌شود که با گردش آب گرم در لوله‌ها به وسیلهٔ یک پمپ حرارت آن به کف زمین انتقال داده می‌شود. حرارت هدایت داده‌شده به کف زمین انرژی خود را به صورت تابشی به محیط اطراف انتقال می‌دهد. آزمایش‌های مستقل نشان می‌دهند که قابل قبول‌ترین محیط می‌بایست بین 19 تا 29 درجه سانتی‌گراد و درجه هوا در محدوده سر بین 20 تا 24 درجه سانتی‌گراد باشد.
سطح آماده سازی شده جهت گرمایش از کف
سیستم گرمایش از کف را می‌توان در دو حالت کف‌های بتنی و یا چوبی نصب و اجرا نمود. در کف سازی بتنی، سطح رویی بتن باعث می‌شود که حرارت به طور یکسان پخش شود و در کف سازی چوبی، به دلیل عایق بودن چوب حرارت کم تری از خود انتقال داده که در مجموع کف سازی بتنی کار آمدتر از نوع چوبی است. پس از آماده نمودن سطح، روی آن را با لایه‌ای 50 میلیمتری از پشم پلی یورتان(برای عایق کردن پشم پلی‌استر نیز می‌توان استفاده نمود) یا از فوم مخصوص گرمایش از کف که در عکس نشان داده‌شده استفاده کرده و سپس لوله‌کشی گرمایش از کف که به وسیله بست های مخصوص مهار می‌شود را اجرا و سطح روی آن را با بتون یا چوب پوشانده می‌شود.
آسایش و راحتی با سیستم گرمایش از کف بسیار دلپذیر و حتی برخی آن را منحصربه‌فرد می‌گویند. گرمایش از کف یک اتاق را به طور کامل گرم می‌کند، از کف به سمت سقف. سیستم های گرمایش رادیاتوری قسمتی از محیط یک اتاق را گرم می‌کند، اما آنها حرارت کلی کف اتاق که سیستم های گرمایش از کف ارائه می‌کند را نمی‌دهد. سیستم های گرمایش از کف تابشی اساساً به نوبه خود یک طبقه کامل را به یک رادیاتور بزرگ تبدیل می‌کند. دمای محیط از گرمای کم داخل لوله حاصل می‌شود، اما بسیار موثر است. از آنجا که گرما از سطح کف اتاق به سمت بالا حرکت می‌کند، همه چیز را در اتاق به شیوه‌ای نسبتاً برابر گرم می‌کند. به طور معمول انسان‌ها بیش از حد نیازشان انرژی مصرف می‌کنند تا حرارت تولید کنند در واقع حرارت تولیدشده اغلب بیش از آنچه مورد نیاز است تولید می‌شود. با در نظر گرفتن گران شدن روزافزون قیمت انرژی نیازی برای برون‌رفت از تولید بیش از حد انرژی است. تحت شرایط عادی، یک انسان در هر ساعت به طور متوسط حدود 400 Btu از دست می‌دهد، که این مقدار زیادی از گرما است، و آن را از طریق سه راه اصلی از دست داده است. اول بدن انسان می‌تواند از طریق همرفت convection، گرما را از دست بدهد به این معنی که هوای جاری محیط، حرارت بدن را به خود بگیرد و باعث سرد تر شدن بدن شود. دوم این که گرمای بدن می‌تواند از طریق تبخیر در هنگام تنفس و تعریق از دست برود. و در آخر گرمای بدن از طریق تابشی نیز از دست می رود. این زمانی اتفاق می‌افتد که یک جسم گرم(بدن انسان) در مجاورت یک جسم سردتر قرار گیرد. بر اساس این عوامل، به نظر می‌رسد سیستم های گرمایش از کف(تابشی) موثر تر و بیشتر از سیستم گرمایش رادیاتوری برای حفظ راحتی یکنواخت انسان است.
